روي آوردن به تقلب و تبديل شدن آن به يك عادت در اين گونه از دانش آموزان در اغلب موارد امري است كه به مسائلي از جمله محيط مدرسه، همكلاسي ها و حتي تربيت خانوادگي بازمي گردد. وقتي دانش آموزي نداند كه براي چه درس مي خواند و تا زماني كه به اين موضوع پي نبرد كه منظور از امتحان، پس دادن آموخته هايي است كه در كلاس فراگرفته و يا خانواده دانش آموز فقط از فرزندش نمره قبولي بخواهد، نه اين كه از او جهت ياد گرفتن مطالب و مفاهيم درسي بازخواست نمايد، دانش آموز نيز براي گرفتن نمره ده به هر دري مي زند، حتي اگر شده با توسل به تقلب براي كسب نمره قبولي اقدام خواهد نمود. اين است كه او سعي مي كند تا كوتاه ترين و تنهاترين راه را براي دريافت تأييديه قبولي جهت ارائه به اولياء را طي كند، پس آن چه كه بايد در كلاس هاي درس توسط دبيران و در خانواده ها براي اوليا و در مدرسه براي مديران و در امتحان براي دانش آموزان اهميت داشته باشد، مفاهيم است، نه نمره ده. البته همان طور كه در ابتدا يادآور شديم اين موضوع فقط شامل حال عده اي از دانش آموزان خاص مي شود و اكثر دانش آموزان از اين قائده مستثني هستند.


   محمد مرادي روزنامه کیهان 27/7/86